Tien vragen, tien antwoorden. Deze keer nemen we een kijkje in het reisleven van Ingeborg en haar gezin.

Wie zijn jullie?

Wij zijn Ivo (40), Ingeborg (39), Jelisa (8) en Jurre (5) en komen uit Zwolle. We hebben jarenlang hard gewerkt in onze bedrijven, woonden in een prachtig nieuw huis, hadden een goed leven. Maar toch was dit niet het leven wat we voor ogen hadden; we werkten teveel en we wilden graag meer tijd als gezin spenderen. En we houden allebei van avontuur, we voelden ons behoorlijk vast zitten in de dagelijkse sleur. We hebben daarom besloten om ons huis, auto’s en spullen te verkopen en een wereldreis te gaan maken. 

Wat is jullie reisroute?

We zijn begonnen in New York, USA. Daarna Bolivia en Peru, toen door naar Colombia. Kerts en oud en nieuw hebben we gevierd  bij familie in Los Angeles, USA. Daarna gaan we naar: Hawaii, Nieuw Zeeland, Australië, India, Nepal en Tibet.

We weten nog niet wat we gaan doen als we terug komen in Nederland. Misschien blijven we wel in een ander land hangen.. de wereld ligt voor ons open!

Hebben jullie een doel voor ogen?

Wij bezoeken en werken in duurzame projecten die te maken hebben met de global goals van de VN. We zoeken geen toeristische highlights maar we genieten ervan om juist de cultuur te snuiven en de plaatselijke bevolking te ontmoeten. 

We delen de dingen die we leren en meemaken op Instagram en Facebook onder de naam Golbal Happiness Family en onze website, www.globalhappinessfamily.com

Beschrijf eens een dag uit jullie reisleven

We worden vaak tussen 7 en 8 uur wakker. We beginnen de dag rustig. De kinderen krijgen in de ochtend les als we geen reisdag hebben. S middags lopen we een stadje in, gaan zwemmen, bezoeken een project of maken een wandeling in de natuur. Vaak eten we in een plaatselijk restaurantje en vanaf een uur of 8 valt onze jongste vaak in slaap dus gaan we terug naar het appartement/huisje of hotel.

We werken dan onze website wat bij, zoeken naar leuke projecten, lezen een boek of gaan soms vroeg slapen.

Hoe vinden de kinderen het?

Onze kinderen vinden het fantastisch. Hun thuis is waar wij als ouders zijn. Ze hebben geen last van heimwee en genieten ervan om  altijd samen te zijn als gezin. Ze spelen veel samen, vliegen elkaar soms in de haren maar kunnen niet zonder elkaar. Ze leren veel en  verwonderen zich over vanalles en nog wat. En wij doen met hun mee!

Wat was voor jullie het grootste obstakel voor vertrek?

We hadden allebei een eigen bedrijf. Ivo heeft zijn (internet) bedrijf verkocht en ik heb mijn opdrachten (fotografie) stopgezet. We hebben er lang over gedaan om alles te regelen wb de leerplicht en school van de kinderen. Verzekeringen, overschrijvingen, er was zoveel te regelen! Daarnaast nog de verkoop vh huis.

Geven jullie zelf les? En hoe gaat dat in de praktijk?

We geven de kinderen zelf les in goed overleg met hun school. (En hebben toestemming van de leerplichtambtenaar gekregen) We hebben alle lesmateriaal meegekregen en volgen de leerlijnen van de klassen. De oudste skypt af en toe met haar klas en wij sturen zo nu en dan wat foto’s naar de klas vd jongste. We doen de toetsen en kunnen zo kijken of de kinderen goed meekomen.

Het is soms wel lastig om ze te motiveren, en naar ons als ouders reageren de kinderen veel meer primair dan naar een meester of juf. Maar vaak zijn we 2 tot 3 uur bezig, en kunnen ze daarna de hele middag spelen, zwemmen of iets anders doen. Ook laten we ze soms elkaar lesgeven, dat is ook wel heel leuk en even wat anders. 

Wat heeft de reis jullie tot nu toe gebracht?

We zijn nu 2 maanden onderweg en zijn helemaal tot rust gekomen. Alle stress van het vele werken is van ons afgevallen.

We hebben veel mooie mensen ontmoet, al veel geleerd, we leven met de dag en genieten van ieder moment. We proberen niet te veel te doen en te willen, maar te kijken wat er op ons pad komt. De dagen vliegen voorbij!

Als ik reis met mijn kinderen reis dan ….

Voel ik me intens gelukkig dat ik dit samen met ons gezin mag beleven. 

Heb je nog een tip voor andere gezinnen die op reis willen?

Probeer te denken in mogelijkheden, leermomenten en kansen, niet zozeer in wat er fout kan gaan en wat er kan gebeuren.Maak de reis nu, stel het niet uit, je weet niet wat er in de toekomst gaat gebeuren. 

En…. ‘collect moments, not things’